Sunday, January 21, 2007

Januari 2007

Maandag 8 januari – Kisangani - voorbereiding terreinwerk

Organisatie van en doen van grote inkopen. Ik ga een stock aanleggen van materiaal zodat we daar telkens uit kunnen nemen ipv altijd te gaan kopen, wat tijd en (meer) geld kost. Ik doe dus in de voormiddag de nodige verkenning in de winkels om de beste prijzen te zoeken en daarna gaan we met de wagen alle inkopen doen. ’S Avonds stuur ik mijn techniekers op pad om de vangst/hervangst op te starten en ben ik uitgenodigd bij de rector/Iris om te blijven eten. Een tijdje later telefoon, platte band met de brommer (de techniekers)… . Vandaag in ieder geval geen vangsten!

Dinsdag 9 januari – Kisangani

Hoewel ik nochtans gevraagd had om ’s ochtends te vertrekken, zijn er tot een uur of 10 geen techniekers te zien. De eerste komt rond dat uur opdagen en pas een paar uur daarna de laatste die moest vertrekken. Ik maak er gebruik van om ook de stock medicijnen aan te leggen.

Op die manier stuur ik ze in de namiddag op, in de hoop dit keer geen platte band te hebben. ’S Avonds is de moto die ik hen gegeven had – na het maken van de platte band - weer een paar uur weg… het begint op te vallen dat elke keer als we een moto geven, die langer weg is dan nodig voor die boodschappen. ’S Avonds ga ik iets drinken met Marcel Bwama Meyi, CT van IFA Yangambi, die me wat meer duidelijkheid schept over heel de situatie ginder.

Woensdag 10 januari – Masako

Eindelijk toch naar het terrein. Ik ga in Masako verkenning doen om de plaatsen te bepalen waar we vangst/hervangst grids gaan plaatsen en definitief onderzoek gaan doen voor mijn doctoraat. Dat is daar in ieder geval goed verlopen. Ik doe het werk samen met de techniekers en Nicaise en corrigeer hier en daar. Daarna terug naar Kisangani, want ik wil de laatste nieuwtjes horen over Yangambi. Het blijkt dat er toch misschien een mogelijkheid zal zijn om te vertrekken, aangezien een team vertrekt naar Basoko en dat die onderweg in Yangambi zullen overnachten. Wij zullen dan deel uitmaken van het grote team zodat ‘ze’ zien dat we een groot wetenschappelijk team vormen en minder kans maken om ‘aangevallen’ te worden. ’S Avonds iets gaan drinken met Iris.

Donderdag 11 januari – Masako/Kisangani

Het is nog steeds niet zeker of we gaan of niet naar Yangambi, ik had eerst beslist om niet meer te gaan met al dat uitstel. Ondertussen geeft mij dat wel de gelegenheid om lang te overleggen met verschillende personen over een aantal nodige en dringende zaken. Ik maak ook een op en af naar Masako om het werk daar te controleren en een paar dingen te brengen naar ginder. Natuurlijk maakt de vertraging hier dat ik niet permanent in Masako aanwezig kon zijn, zoals ik had gewillen. Toch zeer jammer eigenlijk! Enfin, ondertussen is het vertrek naar Yangambi weer meer zeker, Dudu wilt dat ik gebruik maak van deze gelegenheid om te vertrekken.

Vrijdag 12 januari – Kisangani

Het vertrek naar Yangambi, normaal voorzien voor gisteren, dan voor vandaag, is nu uitgesteld tot morgen. Ik maak er gebruik van om de nodige papieren voor mij in orde te brengen. Daarna laat ik de brommer onderhouden voor de reis die in het vooruitzicht staat, er is een hele hoop te doen en de brandstof-inlaat is bijna helemaal toegeslibd… . Het was duidelijk hoog tijd! Ondertussen met Amundala verder gediscussieerd over onderzoek, Congo, vanalles en nog wat in ieder geval… . Zo’n onderhoud neemt gauw een uur of 2 in beslag (als je geluk hebt!) en je bent zo goed als verplicht om erbij te blijven of iemand te sturen, anders draaien ze je een loer (trouwens in veel Belgische garages jammer genoeg ook zo, alleen is onderhoud hier veel frequenter: onze terrein-beestjes zien dan ook serieus af hier.

Ondertussen dreigt de afreis naar Yangambi later plaats te vinden want de wagen is er niet om de spullen naar de pirogue aan de kant van de Congostroom te brengen. ’S Avonds is toch alles geladen geraakt en het ziet er naar uit dat ze morgen gaan vertrekken – tenminste als er geen dingen gestolen worden vannacht, iets waar de collega’s nog niet zo zeker van zijn (vorige keer namelijk ook gebeurd). Daarenboven zijn er blijkbaar problemen met het beheer van de stock hier, de techniekers slagen er niet in om dat naar behoren te doen (of slaan zelf dingen achterover). Ik denk dat het een combinatie van beide is. In ieder geval moet stock beheer op één of andere manier, ik weet nog niet goed hoe, hier veel beter georganiseerd worden. Ik ga een paar dingen zelf in de hand nemen om te kijken of het dan wel lukt (misschien lukt het dan juist helemaal niet meer!).


Zaterdag 13 januari – Kisangani - Yangambi!

Voila eindelijk voor mij vertrekken naar Yangambi. Ik ben benieuwd! In ieder geval niet zonder vertraging: ’s ochtends moest er nog een lading equivalent aan 2 moto’s naar de pirogue gebracht worden. Maar vooraleer ik en Célestin daarvoor zorgen, horen we dat er ’s nachts een vuur geworpen is in de pirogue. Gelukkig is er niet te veel afgebrand, een lege bidon en een reddingsvest. Maar als ik je schets dat er in dat spel voor een paar honderd liter brandstof zat, kun je je wel voorstellen welke enorme catastrofe door puur toeval vermeden is geweest. Ik mag niet denken aan de gevolgen van zo’n catastrofe voor al ons verder onderzoek… . Enfin bon, we brengen de spullen naar ginder & keren terug om onze eigen bagage op te halen. De heenweg is goed verlopen, geen enkel probleem gehad, maar de weg en vooral de (soms gewoonweg onbestaande) bruggen zijn in heel slechte staat. De weg zelf gaat nog tot aan een stuk wat de UNOPS (genie van de Verenigde Naties) aan het heraanleggen zijn. De logica van die mannen slaat voor mij alles, ze gooien alles wat ze uit de aan te leggen greppels halen op de weg zelf, zonder zelfs een doorgang in het midden te laten. Zogezegd moet dat zo van de ‘ingenieur’ om dan af te platten en zo het water te laten aflopen. Bij regenweer is er door dit stuk gewoonweg niet door te geraken. ’S Avonds maken we kennis met Bily en Dimanche, twee assistenten van IFA Yangambi die er per toeval ook verbleven tijdens onze dagen daar om de tweede zit te organiseren. Zij hebben ons Yangambi leren kennen. En ik kan je verzekeren, het is vrij ongelooflijk wat daar allemaal staat, m.a.w. wat wij daar hebben achter gelaten… . Hopen gebouwen, een voorbeeld: een toneelzaal met stoeltjes alla cinema, een zwembad & danszaal in open lucht. Een onderzoeksinstituut met prachtige (in de tijd toch) labo’s en educatief materiaal, een KMI in Congo die nog elke dag metingen doen met stock aan opnamepapier uit de koloniale tijd!

Zondag 14 januari – Yangambi

Bezoek aan een mooi primair regenwoud vlakbij de weg. Een mooie plaats maar jammer genoeg is de weg naar Yangambi in te slechte staat om zelfs maar te denken aan maandelijks vangst/hervangst onderzoek. Jammer ook want de infrastructuur is er bijna perfect: het huis van de rector is ongelooflijk, inclusief een zicht op de congostroom dat nu jammer genoeg door planten is overgroeid. Binnenin comfort dat in Kisangani vaak ondenkbaar is… allemaal uit de koloniale tijd maar relatief goed bewaard en niet geplunderd of verwoest door oorlog zoals hier in Kisangani, alleen allemaal vervallen.

Maandag 15 januari – Kisangani – Yangambi

Terugreis zonder veel noemenswaardige problemen. Onderweg wel een paar omgehakte bomen op het stuk in onderhoud. Blijkbaar wilden ze ons tegenhouden omdat ze dachten dat ik UNOPS was en de lonen kwam uitbetalen… . Soit!

Dinsdag 16 januari – Kisangani

Herstellen van mijn ondanks alle voorzorgen toch geïnfecteerd geraakte pc. Gelukkig is alles terug in orde, na een hele dag te zitten zoeken op internet. Voor de rest niet veel nuttig meer kunnen doen, was al een eind in de namiddag tegen dat het in orde was. Nog opgeruimd en het materiaal dat is terug gekomen van Masako bekeken.

Woensdag 17 januari – verkenning CFA

Een verkenning om te kijken of ik dichter bij Kisangani toch niet kan werken voor de derde vangstplaats. Na anderhalf uur afzien in de warme jachères, komen we in een mooi stuk primair regenwoud. Het is een optie maar geen evidente. Mijn collega is moe bij het terugkomen, bij mij valt het eigenlijk nog mee; ik was moe tijdens de wandeling maar daarna vrij snel gerecupereerd. Jammer genoeg is het werken daar niet zo simpel: in het dorp van ontvangst, op de linkeroever van de Lindi, is de ontvangst hartelijk. Ze willen ons gerust begeleiden en later ook ons team een onderkomen geven als we daar gaan werken. We steken met hen de Lindi over en dan komt het boven dat het dorp aan de andere kant van de oever aan een andere stam behoort. Dat is in Congo nog altijd een zekerheid voor gepalaver. En inderdaad, we worden tegen gehouden door de chef du village met zijn attestation dat hij wel degelijk de baas is daar en veel op en af gevloek tussen linker- en rechteroever bewoners.

Na een korte uitleg en het tonen van ons attest, vertrekken we toch, met de originele gidsen van de linkeroever. Maar als we zouden beslissen om daar te werken, moeten we goed overleggen met beide groepen, dat is nu al duidelijk! Want zogezegd behoort het woud zelf aan de linkeroever! Complexe situatie… ! Dat maakt het allemaal doenbaar maar moeilijk, ik hou mijn beslissing in beraad.

Donderdag 18 januari – Kisangani

Dudu had ons woensdagochtend bijna tegen gehouden want mijn promotor had laten weten dat er een verslag van ons project gemaakt moest worden. En met het halve team in Basoko, waren wij het favoriete doelwit natuurlijk. Mijn collega heeft hij effectief weerhouden van terreinwerk, maar mij durfde hij denk ik niet hier houden, hij zag ook wel dat ik vastberaden was om te vertrekken (we waren trouwens al twee uur te laat en als je op de middag hier moet wandelen, kan ik je verzekeren dat je even vloekt voor je eraan begint). Soit, vandaag dan maar mijn deel aan het verslag toegevoegd en mijn collega’s waren tegelijk met hun deel bezig. Ik had afgesproken om het ’s avonds af te hebben… . Ondertussen aan Iris ons museum laten zien en zelf eindelijk ook de tijd gehad om het rustig te bekijken. Het is eigenlijk een prachtig ding met een enorme collectie aan biologisch materiaal (schedels, skeletten, op sterk water bewaarde dieren)… die helemaal aan het vergaan is wegens gebrek aan behandelingsproducten. ’S Avonds was het stuk verslag van mijn collega’s natuurlijk niet af. Ik heb dan maar genomen wat af was en zelf alles samengevoegd en vrijdagochtend op de bureau van Dudu gedeponeerd.

Vrijdag 19 januari – Kisangani

’S ochtends leest Dudu het verslag na. Mijn versie, tot ik vijf minuten weg ben om iets te gaan halen. Als Dudu nagelezen heeft, besef ik pas dat mijn collega’s in die korte tijdspanne hun versie hebben afgeprint en die aan Dudu gegeven als ‘definitieve’ versie. Ik moet zeggen dat ik vrij razend was. Ik heb dan maar gezegd dat ze het zelf konden afmaken. Daar is Jean-Claude dan ook aan begonnen en ik ben de stock eens tegoei gaan inventariseren. De laatste tijd hoor ik van alle kanten dat er materiaal verdwijnt en de ene beschuldigt de andere (techniekers en onderzoekers). Ik vrees dus dat ik (een deel van) het materiaal een tijdje zelf zal moeten beheren, ook alleen al om ze te laten zien dat ze er toch meer tijd in moeten steken. Het kan niet dat ze op een dag vaststellen dat er geen formol meer over is zonder dat er een verklaring is waarom er zoveel kg verbruikt is de afgelopen maanden… . Ik zal wel zien hoe dat loopt verder.
Als ik terug op de bureau kom, is het verslag nog altijd niet af. Erger nog, de persoon die het moest afmaken is weggeroepen door Dudu. Uitstel voor de zoveelste keer… . Ik heb het dan maar afgemaakt, rekening houdende met zijn aanpassingen en die van Dudu, en opgestuurd. Anders was het allicht nog in dagen niet afgeraakt. Soit, het is af en opgestuurd.
’S avonds met Iris gaan zwemmen in een écht zwembad in Kisangani, in hotel Palm Beach! Een mooi zwembad en een echt deugddoende zwembeurt! Zalig met dit weer (30 graden, hoge luchtvochtigheid).

Zaterdag 20 januari – verkenning route Lubutu

80 kilometer op de weg Lubutu gedaan op zoek naar primair woud niet te ver van de weg. Daar heb ik een mooi woud gevonden op nog geen 10 minuten van de weg. Ik was blij dat te vinden maar de eigenaar van de concessie was er niet. Maandag gaan we terug en kopen we alle muizen die ze gevangen hebben voor 150fc / stuk (25 dollarcent). Ik ben zeer benieuwd wat we gaan vinden en of we maandag kunnen overeenkomen met de eigenaar. Het is volgens mij een goede kanshebber voor de derde vangstlocatie.

Sunday, January 7, 2007

Maandag 1 januari – Nieuwjaar Bis

’S namiddags (tot de avond) uitgenodigd bij Sylvestre thuis, een hele belevenis. Interessant te zien hoe iedereen hier Nieuwjaar viert. Veel mensen doen een soort van toer voor zover ik het begrepen heb, om dan hier en daar een graantje mee te pikken van de feestdis. Op zich niet veel anders dan bij ons volgens mij, alleen durven wij minder ‘op den bots’ langsgaan en bellen we meestal wel eerst en dat een aantal dagen op voorhand. Een hoop mensen, eerst en vooral natuurlijk de vrouw Florence en 5 kinderen, maar ook collega’s, studenten (die hier beschouwd worden als hulpje en manusje-van-alles, daar kunnen sommige studenten nog iets van leren bij ons ;-), kennissen en buren passeren de revue. Dit allemaal in een heel aangename sfeer, ik heb ervan genoten. Eerst hebben we gegeten, heerlijk konijn met een groot aantal lekkere smoutenbollen als voorgerecht (alleen die mayonnaise erbij???). In ieder geval was het echt lekker. Daarna bezoek van een aantal afgevaardigden van de provincie gedetacheerd in de nieuwe regering om de nieuwe provincies in te stellen (Congo krijgt 25 provincies ipv de bestaande 14). Eerste kennismaking met Congolese democratie. Amaai mijn botten… . Ten eerste was de sfeer ineens weg en ten tweede, zoals achteraf bevestigd door Sylvestre en andere genodigden, zitten er toch serieuze sukkels bij ! Ach ja, het heeft zijn tijd nodig natuurlijk maar echt aangenaam was dit – gelukkig maar half uurtje – niet. Erna terug beter en discussie over de doodstraf en de (Amerikaanse) politiek met Célestin Danadu & zijn vrouw Justine en een kennis. Enfin ook dat was interessant en fijn om te doen en te horen hoe mensen tegenover politiek staan – in het algemeen is het zoals overal: veel verdeelde meningen, maar iedereen wil hier wél vooruit!

Dinsdag 2 januari – Kisangani, tweede nieuwjaarsdag

Geen elektricteit. En dan gaat alles véél trager, ook natuurlijk omdat het tweede nieuwjaarsdag is. Ondanks dat, toch veel gedaan vandaag – kant organisatie – en een stuk artikel verbeterd, nog een stuk te gaan jammer genoeg. ’S Avonds beloofd aan de kinderen om nog een film te tonen en overdag de generator al klaargemaakt. ’S Avonds is de stroom gelukkig terug gekomen, dat maakt het gemakkelijker natuurlijk. De reacties van de kinderen zijn ongelooflijk plezant, zeer enthousiast, volgende keer moet ik eraan denken om dat eens te filmen.


Woensdag 3 januari – 45 km route Bengamissa

Verkenning nummer 2, naar het stukje woud dat we de vorige keer hebben gevonden op het einde. Dudu & Nicaise gaan mee. We hebben er een mooi bos gevonden maar jammer genoeg is het niet enorm groot, zo’n 500 op 1000 meter en staat het ook nog eens deels onder water, zelfs nu nog, in het droge(re) seizoen. Dat betekent dat we er niet echt gaan kunnen werken. Bij het terugkomen uit het bos, verliest Dudu zijn evenwicht op een boomstronk en valt hij in het water. Gelukkig niets ergs voor de rest. Ondertussen komen ze ons zeggen dat er een ‘chef’ en een politie-agent ons staan op te wachten in het dorp. Bon, we zullen wel zien. Aangekomen in het dorp, zetten we ons neer en vraagt de politie-agent inderdaad dat ik bij hem kom. In plaats daarvan, laten we ze tot bij ons komen. Wat blijkt? Een (dronken) bosexploitant (een Congolees) heeft onze drie brommers zien staan en geïnformeerd en omdat de dorpelingen niet goed wisten wat we daar kwamen zoeken (en de GPS en fototoestel gezien hadden), dacht de pipo dat we het tropisch hardhout in ‘zijn’ regio zouden stelen. Enfin een hele cirque waarbij die man iedereen, inclusief ons, ophitste; terwijl hij er compleet niets mee te maken had en compleet geen legitimiteit had. Zelfs de politie-agent begon erdoor verveeld te geraken. Uiteindelijk hebben we meer dan een half uur gepalaverd voor niets, waarbij Dudu zelfs kwaad geworden was, niet zijn gewoonte nochtans. Nicaise en ik zijn eerder kalm gebleven. Gelukkig kwam er ook een student van de universiteit voorbij die blijkbaar verkozen was in de regio en die iedereen heeft uitgelegd wat we daar juist kwamen doen. Enfin uiteindelijk zijn we gewoon vertrokken zonder iets; de politie-agent en de agitator zijn ons nog voorbij gereden op de moto naar Kisangani, maar daar heb ik niets meer erover gehoord, uiteraard. ’S Avonds nog een goeie babbel gehad met Dudu over mijn doctoraat bij een paar pinten.


Donderdag 4 januari – Kisangani

Gewoon bureauwerk, niet veel speciaals vandaag. Eindelijk wel nog eens een versie van het eeuwig voortdurende artikel af, we hopen deze keer weer dat het in orde is, wie weet… (ondertussen weet ik dat het niet zo is). ’S Avonds in principe nieuwjaarsfeest met labo maar het komt er niet van (geraakt niet georganiseerd…). Morgen beter!


Vrijdag 5 januari - Kisangani

Voorbereiden van de trip naar Yangambi morgen. ’S Avonds effectief nieuwjaarsfeest van het labo – een beetje wel op mijn initiatief. Ik moet zeggen, ik heb me goed geamuseerd, en ik had niet verwacht dat het zo zou lopen… iedereen was ’s nachts zo goed als lazurus, Dudu incluis. Ik ben al blij dat iedereen veilig thuis is geraakt. Echt laat was het niet want we moesten de dag erna vertrekken, trouwens met één van de genodigden, ik had nooit verwacht dat dat ging lukken.


Zaterdag 6 januari – Yangambi – Kisangani

Ik had het nooit verwacht maar stipt om half negen staat Bruno aan mijn deur, één van de techniekers die met ons meegaat naar Yangambi. Ons is Marcel, doctoraatsstudent van IFA Yangambi, Iris en ik. Enfin dat was het plan. Bijna zijn we weg, als Dudu belt dat we niet kunnen gaan om veiligheidsredenen. Niet alleen een teleurstelling, ook een streep door de rekening van de plannen. Dudu is niet warm dat we daar gaan werken; hij heeft me verteld over de vele problemen die er in Yangambi zijn momenteel. Er wordt veel gestolen, vooral elektriciteitskabels, en daarbij zijn mensen van IFA zelf betrokken waartegen Dudu een aantal tuchtmaatregelen heeft genomen. Ik heb die dag met veel mensen gebabbeld en blijkbaar is er inderdaad onveiligheid in Yangambi maar ik heb nog van niemand een echt goede reden gehoord. Bovendien zegt Marcel, die het goed kent daar, zelf dat hij geen probleem ziet. We hebben Dudu nog geprobeerd te overtuigen maar dat is niet gelukt. Het ambetante aan heel de zaak is dat ik niet weet wat de echte oorzaak is. Ik kon alleen maar denken dat Dudu door zijn maatregelen schrik had dat een aantal mensen zich tegen ons gingen keren. Maandagochtend hoor ik van Emani wat er écht gebeurd is: er is een NGO die voedselhulp heeft verdeeld in de regio als gevolg van de recente overstromingen. Maar die hulp is slecht verdeeld waardoor er strubbelingen waren tussen verschillende bevolkingsgroepen of dorpen. De politie is tussen gekomen en heeft een paar keer in de lucht geschoten om de gemoederen te kalmeren. Ik ben blij dat het niets te maken had met de diefstallen en ik ga aan Dudu de toestemming vragen om alsnog te vertrekken het volgende weekend. Ik ben toch benieuwd naar het regenwoud daar.

In plaats van te vertrekken naar Yangambi, hebben we dan maar een rustdag ingelast. Ik ben met Iris ’s avonds iets gaan eten in de stad en daarna heb ik haar thuis afgezet, nog al laat, waardoor ik de dag erna moest horen dat de rector van de universiteit bij wie ze logeert, blijkbaar dacht dat ze niet thuis gekomen was. En dan had hij hier aan één van mijn collega’s gevraagd: ‘Ou sont tes amis?’ Grappig in ieder geval, de mensen denken hier zoo snel dingen, en dat gaat niet enkel over koppels; maar zoals je al kunnen lezen hebt ondertussen, ook over blanken in het algemeen. Ik ben zo al diamantair geweest, priester, prospector van Afromosia (tropisch hardhout), MONUC/VN, … . Het maakt het er soms niet gemakkelijker op!

Zondag 7 januari – Kisangani

Laat opstaan en een rustdag. ’S Voormiddags bezoek aan de buren (Juakaly) en ’s namiddags met Iris naar de zoo van Kisangani. Hetzelfde plaatje als in Kinshasa, zei het met (allicht gelukkig) minder dieren: een baviaan, een mangoest & een chimpanzee. Vooral die laatste moet compleet getraumatiseerd zijn. In een kleine kooi (zei het groter dan die van de baviaan) maar vooral werd het beest constant getreiterd met al dan niet eten geven. Enfin soit, dierenrechten is uiteraard iets waar ze hier gewoon geen tijd in kunnen steken. Ik was al blij dat ze nog eten kregen. Het strand van de zoo blijft een mooie trekpleister, rustig, je wordt er niet lastig gevallen, er is niemand die je iets vraagt, en je hebt een mooi zicht op de rivier Tshopo. ’S Avonds mijn voorbereidingen al wat gemaakt voor terreinwerk, ik ben benieuwd of we weg gaan geraken maar ik heb er een goed oog op.

Monday, January 1, 2007

Gelukkig Nieuwjaar aan iedereen! Ik profiteer van een vrije dag om mijn dagboek bij te werken en online te brengen... iedereen veel succes met het verwezenlijken van zijn dromen tijdens 2007... !


Maandag 25 december – Kisangani

’S ochtends eerst naar de kathedraal voor de Kerst-mis. Deze keer geen architecturale rariteiten, duidelijk een kerk gebouwd tijdens de koloniale tijd (erg dat je zoiets moet schrijven). Ik had de dienst zelf wat geanimeerder verwacht eerlijk gezegd, ook al was er wel life zang & percussie. Maar goed, het was wel goed om het eens gezien te hebben. Het was trouwens aartsbischop Monsengo zelf die de mis voordroeg. Monsengo is een man die heel wat op het palmares heeft, ook in de politiek, hier in Congo.

Daarna zijn we bij Dudu uitgenodigd, feest ter ere van zijn dochter Donna die aan het middelbaar is afgestudeerd. In ieder geval was het een plezante namiddag & avond, bijgepraat met de rector van UNIKIS (die ik nog steeds niet gaan begroeten was – amaai – shame on me!). Ook kennis gemaakt met Iris, een logopediste uit Gent die hier na haar studies een paar maanden komt werken. Er zouden meer mensen zoiets moeten doen… .

’S avonds nog wat gebabbeld met Juakaly, een aantal praktische zaken geregeld maar het ook gehad over de zeden in Congo. Grappig in ieder geval! Wat minder grappig is, is dat HIV/AIDS hier ook een serieus dodelijke factor is. Zelfs binnen de universiteit, vooral dan voor de vrouwen, die vaker het slachtoffer zijn van seksueel ‘gebruik’ door proffen bijv. die anders geen punten willen geven… . Dan maar hopen dat condooms van goeie kwaliteit gebruikt worden… . Pffff ik wordt er triest van als ik eraan denk, maar het is voor sommigen de realiteit hier, gelukkig is het op de faculteit wetenschappen hier een absolute minderheid van de lesgevers die er zo’n praktijken op nahouden… . Céline zal wel weten wat ik bedoel… .


Dinsdag 26 december – Kisangani

Het lijkt zo eenvoudig: zoek 3 x 100 meter touw en een grote ijzeren plaat om in stukken te knippen (markeren van mijn vallen). Zoek daarnaast nog een zak houtskool voor als de elektriciteit uitvalt. Je begint te winkelen en merkt dat het niet zo eenvoudig is. Je gaat winkels en winkels af, de ene heeft niet wat je zoekt, de andere wel maar te duur, je wordt van hier naar daar verwezen… kortom; veel winkels hebben min of meer hun specialiteit maar de voorraad is afhankelijk van dag tot dag. Er zijn ook wel hoeken waar bepaalde winkels naast elkaar gevestigd zijn, maar eerlijk gezegd is het toch nog altijd serieus zoeken – ook voor mijn collega’s die vaak ook niet weten waar je dat kan vinden. Bref, beginnen met winkelen om 11u is eindigen om… 15u! Daarna samenzitten met de leden van het labo rond antivirus, hoognodig hier. Alleen, diegene die ik uitgekozen heb, blijkt niet zo efficiënt en laat een virus door op een computer… hopla opnieuw beginnen. Dus nu eerst zoeken naar een goed programma voor ik verder ga. Iets voor ’s avonds ooit eens.


Woensdag 27 december – Masako

Een dagje naar Masako met Typ (assistent op labo maar komt eigenlijk niet buiten, eerder secretaris). Hij kon op die manier eens genieten van het terrein. Naar het station met een korte stop om te kijken naar de werken aan de school op weg naar Masako, waar ze eindelijk na jaren stil liggen terug aan begonnen zijn. Het schiet nu goed op, binnenkort zal ze af zijn. In Masako ben ik met de brommer eens serieus doorgereden tot in het primair woud om te kijken hoe de staat van de weg was & waar ik eventueel een grid kan plaatsen in primair regenwoud, dat stelt in ieder geval geen probleem.


Donderdag 28 december – Masako

Vandaag een dag vrijaf van het werk, toch overdag. Voormiddag nog gewerkt op de bureau (totdat de stroom terug uitvalt) en dan vertrokken naar Masako met Iris. Een recreatief uitstapje, maar ondertussen heb ik ervan geprofiteerd om onze vangst/hervangst grid in het secundair regenwoud van Masako te gaan bekijken. In ieder geval was het plezant om nog eens Nederlands te spreken, maar we hadden het allebei moeilijk om te spreken zonder Franse woorden of zinnen ertussenin. Wat moet dat bij mij geven na zes maanden?!

’S Avonds terug in het guesthouse gegeten en internet geraadpleegd op de faculteit, dat is voor Iris een pak moeilijker als voor mij (verder van hier af, terwijl ik maar 100 meter moet lopen tot aan de bureau en de sleutel altijd bij heb). Nadat ik Iris thuis heb afgezet, herstellen van de toch geïnfecteerde computer van Juakaly (ondanks nieuwe antivirus! Bah).
Soit het was een leuke dag, maar al die computerperikelen! … . Morgen ben ik heel de dag weg op terrein, gelukkig!


Vrijdag 29 december – Bengamissa

Terreinverkenning op zoek naar primair regenwoud boven Kisangani. Verdorie ik ben het toch echt niet meer gewoon, maar de gewoonte komt rap terug. Eerst naar het ISEA Bengamissa, een hogeschool landbouw-ingenieur & bosbouw. Triestig om te zien, de gebouwen staan er maar dat is dan ook alles. We hebben heel weinig tijd gehad jammer genoeg omdat we natuurlijk niet daar waren voor beleefdheidsbezoek, maar van de paar stukken die ik gezien heb, zijn het prachtige – maar lege – gebouwen. Er zijn nauwelijks 30 studenten voor een infrastructuur van enkele honderden, er is geen elektriciteit, geen water, en de weg ernaartoe is in slechte staat. Voor mij een eerste keer met de moto op relatief slechte weg en dat was toch wennen (tegenwoordig wel met helmen, het is nodig!). Enfin er is uiteindelijk niets gebeurt en de terugweg ging al veel vlotter. Op de terugweg dan toch twee stukken woud gevonden, waarvan één een mogelijke kandidaat voor mijn onderzoek, niet té ver (45 km) maar ook niet echt groot (10 hectare). We moeten het nu tegoei gaan verkennen woensdag volgende week. Met de uitnodigingen rond oud/nieuw kan het moeilijk eerder.

Zaterdag 30 december – Kisangani

Vandaag ’s ochtends wat werk gedaan rond mijn gegevens, vooral met collega Nicaise. Namiddag/’s avonds waren we (Iris & ik) uitgenodigd bij Katuala thuis voor een rustige maar plezante avond van discussiëren en babbelen. Hij wou het liefst op die dag doen, aangezien erna met Nieuwjaar allicht iedereen bezet zou zijn… . Wat op dat moment nog niet het geval was, maar Iris nodigt me erna uit om Nieuwjaar te gaan vieren bij de rector thuis, waar ze zelf woont.

Zondag 31 december – Oudjaar

Het is zondag, dus voor mij bijna altijd rustig. Wel wat gewerkt maar toch niet te veel ;-). ’S Avonds dan bij de rector thuis Nieuwjaar gevierd. Echt veel Nieuwjaar vieren, op zijn Belgisch – Bourgondisch, doen ze hier niet; vooral bij gebrek aan financiën. Het feest bij de rector was op aansturen van Iris georganiseerd. Maar ik heb me goed geamuseerd moet ik zeggen, eerst met babbelen met de rector & Iris, daarna met dansen (enfin wat mij betreft niet zo veel maar goed). Als we rond de tafel zaten, zegt één van de andere gasten: “de dansvloer is voor vrouwen, de mannen hebben het recht om te kijken met hun ogen”. Na een paar liedjes riskeer ik het toch om tot daar te gaan, ik vond het toch zonde om rustig te blijven zitten op een stoel en ik heb er geen spijt van gehad. Hélemaal op het einde, tegen half drie, kwam zelfs de rector op de dansvloer tijdens iets wat een Congolese slow moest voorstellen (met een ritme waar ik niet echt een slow in herken maar goed). Grappig om te zien. Er is een groot verschil tussen de leeftijd van de rector & zijn vrouw, niet altijd even gemakkelijk natuurlijk, zij wil graag dansen, hij wil liever met rust gelaten wordt. En zoals hij zelf zei: “Moi, je ne décent jamais en ville”… wegens de drukte jammer genoeg voor hem. Het is niet gemakkelijk rector te zijn van UNIKIS.


Maandag 1 januari 2007 – Nieuwjaar

Vrije dag, ik maak er gebruik van om uit te slapen eerst en vooral. Daarna aan het rondvragen wat iedereen (collega’s van het labo) gedaan heeft, enkele voorbeelden: “bidden/zingen/dansen tot half vijf ’s nachts”; “zitten kijken naar de mensen op straat en erna rond 23u toch even afgezakt naar de stad”, “iets gedronken en bijgebabbeld”. Enfin echt vieren is er tot nu toe niet echt bij – toch niet in onze ogen tenminste. Vandaag komt er gelukkig wel weinig volk tot hier (het is vrijaf!), maar zelfs dan maken de mensen gebruik van de aanwezigheid van stroom – problematisch de laatste dagen - om hun mail na te komen kijken! Straks feest bij Sylvestre Gambalemoke, ik ben benieuwd! Voor woensdagavond is er op mijn aansturen iets te doen met de collega’s van het labo.