Maandag 8 januari – Kisangani - voorbereiding terreinwerk
Organisatie van en doen van grote inkopen. Ik ga een stock aanleggen van materiaal zodat we daar telkens uit kunnen nemen ipv altijd te gaan kopen, wat tijd en (meer) geld kost. Ik doe dus in de voormiddag de nodige verkenning in de winkels om de beste prijzen te zoeken en daarna gaan we met de wagen alle inkopen doen. ’S Avonds stuur ik mijn techniekers op pad om de vangst/hervangst op te starten en ben ik uitgenodigd bij de rector/Iris om te blijven eten. Een tijdje later telefoon, platte band met de brommer (de techniekers)… . Vandaag in ieder geval geen vangsten!
Dinsdag 9 januari – Kisangani
Hoewel ik nochtans gevraagd had om ’s ochtends te vertrekken, zijn er tot een uur of 10 geen techniekers te zien. De eerste komt rond dat uur opdagen en pas een paar uur daarna de laatste die moest vertrekken. Ik maak er gebruik van om ook de stock medicijnen aan te leggen.
Op die manier stuur ik ze in de namiddag op, in de hoop dit keer geen platte band te hebben. ’S Avonds is de moto die ik hen gegeven had – na het maken van de platte band - weer een paar uur weg… het begint op te vallen dat elke keer als we een moto geven, die langer weg is dan nodig voor die boodschappen. ’S Avonds ga ik iets drinken met Marcel Bwama Meyi, CT van IFA Yangambi, die me wat meer duidelijkheid schept over heel de situatie ginder.
Woensdag 10 januari – Masako
Eindelijk toch naar het terrein. Ik ga in Masako verkenning doen om de plaatsen te bepalen waar we vangst/hervangst grids gaan plaatsen en definitief onderzoek gaan doen voor mijn doctoraat. Dat is daar in ieder geval goed verlopen. Ik doe het werk samen met de techniekers en Nicaise en corrigeer hier en daar. Daarna terug naar Kisangani, want ik wil de laatste nieuwtjes horen over Yangambi. Het blijkt dat er toch misschien een mogelijkheid zal zijn om te vertrekken, aangezien een team vertrekt naar Basoko en dat die onderweg in Yangambi zullen overnachten. Wij zullen dan deel uitmaken van het grote team zodat ‘ze’ zien dat we een groot wetenschappelijk team vormen en minder kans maken om ‘aangevallen’ te worden. ’S Avonds iets gaan drinken met Iris.
Donderdag 11 januari – Masako/Kisangani
Het is nog steeds niet zeker of we gaan of niet naar Yangambi, ik had eerst beslist om niet meer te gaan met al dat uitstel. Ondertussen geeft mij dat wel de gelegenheid om lang te overleggen met verschillende personen over een aantal nodige en dringende zaken. Ik maak ook een op en af naar Masako om het werk daar te controleren en een paar dingen te brengen naar ginder. Natuurlijk maakt de vertraging hier dat ik niet permanent in Masako aanwezig kon zijn, zoals ik had gewillen. Toch zeer jammer eigenlijk! Enfin, ondertussen is het vertrek naar Yangambi weer meer zeker, Dudu wilt dat ik gebruik maak van deze gelegenheid om te vertrekken.
Vrijdag 12 januari – Kisangani
Het vertrek naar Yangambi, normaal voorzien voor gisteren, dan voor vandaag, is nu uitgesteld tot morgen. Ik maak er gebruik van om de nodige papieren voor mij in orde te brengen. Daarna laat ik de brommer onderhouden voor de reis die in het vooruitzicht staat, er is een hele hoop te doen en de brandstof-inlaat is bijna helemaal toegeslibd… . Het was duidelijk hoog tijd! Ondertussen met Amundala verder gediscussieerd over onderzoek, Congo, vanalles en nog wat in ieder geval… . Zo’n onderhoud neemt gauw een uur of
Ondertussen dreigt de afreis naar Yangambi later plaats te vinden want de wagen is er niet om de spullen naar de pirogue aan de kant van de Congostroom te brengen. ’S Avonds is toch alles geladen geraakt en het ziet er naar uit dat ze morgen gaan vertrekken – tenminste als er geen dingen gestolen worden vannacht, iets waar de collega’s nog niet zo zeker van zijn (vorige keer namelijk ook gebeurd). Daarenboven zijn er blijkbaar problemen met het beheer van de stock hier, de techniekers slagen er niet in om dat naar behoren te doen (of slaan zelf dingen achterover). Ik denk dat het een combinatie van beide is. In ieder geval moet stock beheer op één of andere manier, ik weet nog niet goed hoe, hier veel beter georganiseerd worden. Ik ga een paar dingen zelf in de hand nemen om te kijken of het dan wel lukt (misschien lukt het dan juist helemaal niet meer!).
Zaterdag 13 januari – Kisangani - Yangambi!
Voila eindelijk voor mij vertrekken naar Yangambi. Ik ben benieuwd! In ieder geval niet zonder vertraging: ’s ochtends moest er nog een lading equivalent aan 2 moto’s naar de pirogue gebracht worden. Maar vooraleer ik en Célestin daarvoor zorgen, horen we dat er ’s nachts een vuur geworpen is in de pirogue. Gelukkig is er niet te veel afgebrand, een lege bidon en een reddingsvest. Maar als ik je schets dat er in dat spel voor een paar honderd liter brandstof zat, kun je je wel voorstellen welke enorme catastrofe door puur toeval vermeden is geweest. Ik mag niet denken aan de gevolgen van zo’n catastrofe voor al ons verder onderzoek… . Enfin bon, we brengen de spullen naar ginder & keren terug om onze eigen bagage op te halen. De heenweg is goed verlopen, geen enkel probleem gehad, maar de weg en vooral de (soms gewoonweg onbestaande) bruggen zijn in heel slechte staat. De weg zelf gaat nog tot aan een stuk wat de UNOPS (genie van de Verenigde Naties) aan het heraanleggen zijn. De logica van die mannen slaat voor mij alles, ze gooien alles wat ze uit de aan te leggen greppels halen op de weg zelf, zonder zelfs een doorgang in het midden te laten. Zogezegd moet dat zo van de ‘ingenieur’ om dan af te platten en zo het water te laten aflopen. Bij regenweer is er door dit stuk gewoonweg niet door te geraken. ’S Avonds maken we kennis met Bily en Dimanche, twee assistenten van IFA Yangambi die er per toeval ook verbleven tijdens onze dagen daar om de tweede zit te organiseren. Zij hebben ons Yangambi leren kennen. En ik kan je verzekeren, het is vrij ongelooflijk wat daar allemaal staat, m.a.w. wat wij daar hebben achter gelaten… . Hopen gebouwen, een voorbeeld: een toneelzaal met stoeltjes alla cinema, een zwembad & danszaal in open lucht. Een onderzoeksinstituut met prachtige (in de tijd toch) labo’s en educatief materiaal, een KMI in Congo die nog elke dag metingen doen met stock aan opnamepapier uit de koloniale tijd!
Zondag 14 januari – Yangambi
Bezoek aan een mooi primair regenwoud vlakbij de weg. Een mooie plaats maar jammer genoeg is de weg naar Yangambi in te slechte staat om zelfs maar te denken aan maandelijks vangst/hervangst onderzoek. Jammer ook want de infrastructuur is er bijna perfect: het huis van de rector is ongelooflijk, inclusief een zicht op de congostroom dat nu jammer genoeg door planten is overgroeid. Binnenin comfort dat in Kisangani vaak ondenkbaar is… allemaal uit de koloniale tijd maar relatief goed bewaard en niet geplunderd of verwoest door oorlog zoals hier in Kisangani, alleen allemaal vervallen.
Maandag 15 januari – Kisangani – Yangambi
Terugreis zonder veel noemenswaardige problemen. Onderweg wel een paar omgehakte bomen op het stuk in onderhoud. Blijkbaar wilden ze ons tegenhouden omdat ze dachten dat ik UNOPS was en de lonen kwam uitbetalen… . Soit!
Dinsdag 16 januari – Kisangani
Herstellen van mijn ondanks alle voorzorgen toch geïnfecteerd geraakte pc. Gelukkig is alles terug in orde, na een hele dag te zitten zoeken op internet. Voor de rest niet veel nuttig meer kunnen doen, was al een eind in de namiddag tegen dat het in orde was. Nog opgeruimd en het materiaal dat is terug gekomen van Masako bekeken.
Woensdag 17 januari – verkenning CFA
Een verkenning om te kijken of ik dichter bij Kisangani toch niet kan werken voor de derde vangstplaats. Na anderhalf uur afzien in de warme jachères, komen we in een mooi stuk primair regenwoud. Het is een optie maar geen evidente. Mijn collega is moe bij het terugkomen, bij mij valt het eigenlijk nog mee; ik was moe tijdens de wandeling maar daarna vrij snel gerecupereerd. Jammer genoeg is het werken daar niet zo simpel: in het dorp van ontvangst, op de linkeroever van de Lindi, is de ontvangst hartelijk. Ze willen ons gerust begeleiden en later ook ons team een onderkomen geven als we daar gaan werken. We steken met hen de Lindi over en dan komt het boven dat het dorp aan de andere kant van de oever aan een andere stam behoort. Dat is in Congo nog altijd een zekerheid voor gepalaver. En inderdaad, we worden tegen gehouden door de chef du village met zijn attestation dat hij wel degelijk de baas is daar en veel op en af gevloek tussen linker- en rechteroever bewoners.
Na een korte uitleg en het tonen van ons attest, vertrekken we toch, met de originele gidsen van de linkeroever. Maar als we zouden beslissen om daar te werken, moeten we goed overleggen met beide groepen, dat is nu al duidelijk! Want zogezegd behoort het woud zelf aan de linkeroever! Complexe situatie… ! Dat maakt het allemaal doenbaar maar moeilijk, ik hou mijn beslissing in beraad.
Donderdag 18 januari – Kisangani
Dudu had ons woensdagochtend bijna tegen gehouden want mijn promotor had laten weten dat er een verslag van ons project gemaakt moest worden. En met het halve team in Basoko, waren wij het favoriete doelwit natuurlijk. Mijn collega heeft hij effectief weerhouden van terreinwerk, maar mij durfde hij denk ik niet hier houden, hij zag ook wel dat ik vastberaden was om te vertrekken (we waren trouwens al twee uur te laat en als je op de middag hier moet wandelen, kan ik je verzekeren dat je even vloekt voor je eraan begint). Soit, vandaag dan maar mijn deel aan het verslag toegevoegd en mijn collega’s waren tegelijk met hun deel bezig. Ik had afgesproken om het ’s avonds af te hebben… . Ondertussen aan Iris ons museum laten zien en zelf eindelijk ook de tijd gehad om het rustig te bekijken. Het is eigenlijk een prachtig ding met een enorme collectie aan biologisch materiaal (schedels, skeletten, op sterk water bewaarde dieren)… die helemaal aan het vergaan is wegens gebrek aan behandelingsproducten. ’S Avonds was het stuk verslag van mijn collega’s natuurlijk niet af. Ik heb dan maar genomen wat af was en zelf alles samengevoegd en vrijdagochtend op de bureau van Dudu gedeponeerd.
Vrijdag 19 januari – Kisangani
’S ochtends leest Dudu het verslag na. Mijn versie, tot ik vijf minuten weg ben om iets te gaan halen. Als Dudu nagelezen heeft, besef ik pas dat mijn collega’s in die korte tijdspanne hun versie hebben afgeprint en die aan Dudu gegeven als ‘definitieve’ versie. Ik moet zeggen dat ik vrij razend was. Ik heb dan maar gezegd dat ze het zelf konden afmaken. Daar is Jean-Claude dan ook aan begonnen en ik ben de stock eens tegoei gaan inventariseren. De laatste tijd hoor ik van alle kanten dat er materiaal verdwijnt en de ene beschuldigt de andere (techniekers en onderzoekers). Ik vrees dus dat ik (een deel van) het materiaal een tijdje zelf zal moeten beheren, ook alleen al om ze te laten zien dat ze er toch meer tijd in moeten steken. Het kan niet dat ze op een dag vaststellen dat er geen formol meer over is zonder dat er een verklaring is waarom er zoveel kg verbruikt is de afgelopen maanden… . Ik zal wel zien hoe dat loopt verder.
Als ik terug op de bureau kom, is het verslag nog altijd niet af. Erger nog, de persoon die het moest afmaken is weggeroepen door Dudu. Uitstel voor de zoveelste keer… . Ik heb het dan maar afgemaakt, rekening houdende met zijn aanpassingen en die van Dudu, en opgestuurd. Anders was het allicht nog in dagen niet afgeraakt. Soit, het is af en opgestuurd.
’S avonds met Iris gaan zwemmen in een écht zwembad in Kisangani, in hotel Palm Beach! Een mooi zwembad en een echt deugddoende zwembeurt! Zalig met dit weer (30 graden, hoge luchtvochtigheid).
Zaterdag 20 januari – verkenning route Lubutu
No comments:
Post a Comment